Stoffe aus Lublin/Bławatne z Lublina

Na wystawie został zaprezentowany wyjątkowy cykl zdjęć przedstawiający przedwojenną dzielnicę żydowską w Lublinie oraz prace plastyczne Ulrike Grossarth. Powstałe ok. 1938 r. zdjęcia Lublina zrobione przez fotografa Stefana Kiełsznię (1911-1987) pokazują poszczególne ulice dom po domu. W ten sposób krótko przed wybuchem II wojny światowej, a co za tym idzie zniszczeniem i zagładą społeczności żydowskiej, powstała kolekcja fotografii, która dokumentuje życie w jednym z głównych skupisk żydowskich w Polsce.

Fotografie są swoistym katalogiem i unikalną dokumentacją normalnego, jeszcze niczym nie zagrożonego codziennego życia dzielnicy żydowskiej, której obrazu ulic dopełniają sklepiki z materiałami (towary bławatne) i niewielkie zakłady rzemieślnicze.

Na wystawie pt. „Stoffe aus Lublin/Bławatne z Lublina“ archiwalne fotografie były umieszczone w nowych kontekstach znaczeniowych dzięki pracom Ulrike Grossarth, artystki, która wykłada w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Dreźnie. Jej twórczość i praca teoretyczna w szczególny sposób są naznaczone próbą konfrontacji z pojęciem europejskiego obszaru kulturowego pojmowanego jako obszar pamięci. Ulrike Grossarth zajmuje się fotografiami Kiełszni oraz Lublinem już od 2005 r.

W swoim malarstwie, pracach przestrzennych oraz animacjach rysunkowych, Ulrike Grossarth z dużą ostrożnością poddaje transformacji historyczny materiał fotograficzny. Wyjęte ze zdjęć detale, które dominują w obrazie ulic- głównie motywy z szyldów reklamujących materiały, ubrania oraz sprzęty codziennego użytku, zostają zamienione na abstrakcyjne emblematy oraz przedmiotowe odniesienia do żywej kultury i społeczeństwa, którego nieobecność unaoczniona pustą przestrzenią oddziałuje aż do dzisiaj. Ulrike Grossarth rozwija także motyw widocznych na zdjęciach postaci, które konstruuje z fragmentów charakterystycznych dla kultury zachodniej w różnych okresach historycznych.

Prowadzony na tym tle dialog pomiędzy artystycznymi pracami Ulrike Grossarth i zdjęciami Stefana Kiełszni, umożliwia niezwykły i wielostronny dostęp do różnych aspektów historii i europejskiej duchowości.

Z kolekcji Stefana Kiełszni pozostało obecnie nieco ponad 140 zdjęć, znanych w dużej części dzięki zachowanym negatywom. Są one w większości zarchiwizowane przez Ośrodek „Brama Grodzka-Teatr NN” w Lublinie, którego siedziba mieści się w jednej z dawnych bram miejskich, będącej niegdyś granicą chrześcijańskiej i żydowskiej części miasta.
Wystawie towarzyszyła trójjęzyczna publikacja (niemiecko-angielsko-polska) składająca się z dwóch części: katalogu do wystawy oraz artystycznego albumu poświęconego zdjęciom Stefana Kiełszni.

Ulrike Grossarth, ur. 1952 r. w Oberhausen, studiowała taniec w Kolonii i Essen. Od 1998 r. objęła profesurę w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Dreźnie. W 1997 roku ze swoją pracą „BAU I”, brała udział w słynnej wystawie „Documenta X”. Za dotychczasowy dorobek twórczy Ulrike Grossarth otrzymała w 2009 r. prestiżową niemiecką nagrodę artystyczną Käthe-Kollwitz Price. Z tej okazji w Akademii Sztuk w Berlinie można było oglądać wystawę Ulrike Grossarth pt: „Szeroka 28. Europejski obszar pamięci”, która powstała z fascynacji kulturą żydowską, a w szczególności przedwojennymi zdjęciami Lublina autorstwa Stefana Kiełszni.

Ulrike Grossarth poświęca się w swej twórczości różnorodnej tematyce, którą konfrontuje z rożnymi przejawami kultury. W swojej pracy rozwija metodę, która traktuje problem ruchu jako centralną zasadę w ciągle zmieniającej się formie. Szczególnie zajmuje ją relacja między materialnym otoczeniem i działającym w nim człowiekiem. Jej sztuka przybiera formę performansu, instalacji, rysunku i video.