Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Teresa Targońska-Błeszyńska (1927–2017)

Scenograf, kostiumolog

 

Spis treści

[RozwińZwiń]

Kariera zawodowaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Teresa Targońska-Błeszyńska urodziła się 9 grudnia 1927 roku. Była kostiumologiem i autorką scenografii do teatru i telewizji. 

W 1955 roku rozpoczęła pracę jako scenograf w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie, gdzie pracowała do 1960 roku. Przez kolejne dwa lata (1960–1962) była związana z Teatrem im. Stefana Żeromskiego (Kielce–Radom). Następnie, w latach 1963–1965, realizowała scenografie teatralne dla Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu
 
Znaczna część dorobku Teresy Targońskiej-Błeszyńskiej powstała w Lublinie. W Lublinie Teresa Targońska-Błeszyńska stworzyła scenogarfie do ponad 40 spektakli, realizowała oprawy plastyczne m.in. dla Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie i Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. Wspominała: 
 
„Przyszedł czas, kiedy znalazłam się blisko Gardzienic. Po prostu Gardzienice zamieszkały wtedy w mojej pracowni, zaczęły się urządzać, organizować. Pani Irena Szychowa zapytała mnie kiedyś, czy muszę w tej chwili z pracowni korzystać, bo ona by na jakieś trzy miesiące chciała, żeby tam zrobić bazę dla ludzi z Gardzienic z Włodkiem Staniewskim. Pracownia nie była mi szczególnie potrzebna, więc ją wypożyczyłam. I w ten sposób zaczął się mój bliski kontakt z Gardzienicami, moja z nimi przyjaźń, moje z nimi życie, po prostu”1.
 
Teresa Targońska-Błeszyńska odpowiadała za scenografię w Państwowym Teatrze Lalki i Aktora im. Hansa Christiana Andersena. Była także kostiumologiem Teatru Wizji i Ruchu w Lublinie.
 
Mirosław Olszówka wspominał:
 
„Jeśli chodzi o Malczewskiego, no to urzekające stroje, które zaprojektowała Teresa Targońska. Ona zresztą jeszcze robiła potem [kostiumy] do Burzy Szekspira. Niesamowite, uważam, że to kobieta, która była jednym z najwybitniejszych scenografów i kostiumologów. To, co ona robiła, jeśli chodzi o projekty kostiumów to był totalny odjazd. Po prostu ona wiedziała, że kostium nie może przeszkadzać w teatrze ruchu i to mało kto ma taką wiedzę, bo jeśli ktoś jest tylko plastykiem i robi projekt estetycznie fajny, wszystko się niby zgadza, a potem się okazuje, że zakładasz cokolwiek i ani ręką, ani nogą nie można ruszyć, więc to też jest bardzo ważne. Ona zrobiła bardzo piękne stroje, które świetnie korespondowały z tym, co robił Malczewski. One były bardzo malarskie, bardzo piękne, bardzo zwiewne. Ona czuła ruch, czuła scenę"2.
 
Teresa Targońska-Błeszyńska zmarła 14 stycznia 2017 roku.

Nagrody i wyróżnieniaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Scenografie autorstwa Teresy Targońskiej-Błeszyńskiej były nagradzane na ogólnopolskich festiwalach teatralnych3
W 1964 roku w Kaliszu podczas IV Kaliskich Spotkań Teatralnych Teresa Targońska-Błeszyńska otrzymała wyróżnienie za scenografię do przedstawienia Zielony gil z Teatru im. Bogusławskiego w Kaliszu.
 
Na festiwalu w Toruniu w 1968 roku otrzymała nagrodę za scenografię do przedstawienia Zielony gil Triso de Moliny w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym Koszalin–Słupsk.
 
W 1969 roku Teresa Targońska-Błeszyńska została wyróżniona za scenografię do przedstawienia Życie jest snem z Teatru im. Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim w Kaliszu na IX Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. 
 
 
Opracowała Agnieszka Góra-Stępień

PrzypisyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1 Rozmowa z Teresą Targońską, przeprowadzona 22.10.2004 r. w ramach programu „Historia Mówiona” Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN”.

2 Rozmowa z Mirosławem Olszówką, przeprowadzona 26.02.2009 r. w ramach programu „Historia Mówiona” Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN”.

3 Za: http://www.encyklopediateatru.pl/osoby/10354/teresa-targonska [data dostępu: 18.01.2017].