Paweł Próchniak (prof. dr hab.) urodził się 22 listopada 1966 roku w Krakowie. Jest historykiem literatury i krytykiem literackim. Wykłada na Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie.
Artykuły
Koń jaki jest, każdy widzi.
(Benedykt Chmielowski, Nowe Ateny)
Ostatnie dekady XX wieku upływały w literaturze lubelskiej także pod patronatem czasopism literackich. Przede wszystkim należy tu wymienić „Akcent” utworzony w 1980 roku oraz młodsze o dziesięć lat „Kresy”, z którymi związany jest m.in. znany poeta Andrzej Niewiadomski.
W krajobraz literacki Lublina lat 1980–1990 wprowadzi nas Urszula Gierszon, poetka, prozaiczka, bibliotekarka i m.in. autorka tekstu Pejzaże młodoliterackie Lublina w tomie zatytułowanym Z dziejów ruchu literackiego na Lubelszczyźnie w opracowaniu Stanisława A. Łukowskiego. Jej debiut poetycki w „Kamenie” inauguruje omawianą dekadę. Wówczas to młodzi autorzy gromadzili się wokół Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy. Gierszon uczestniczyła w ostatnim zebraniu tego klubu, kiedy to większością głosów podjęto decyzję o jego rozwiązaniu, by zaprotestować przeciwko wystąpieniu Józefa Tejchmy – ówczesnego ministra kultury i sztuki.
Wstęp do literatury lubelskiej w II połowie XX wieku.
Wanda Śliwina, pseudonim: Jagienka spod Lublina, prozaiczka.
Dwudziestolecie międzywojenne to bogaty kulturalnie i owocny literacko okres dla Lublina i lublinian. W tym czasie tworzyli tu i działali tacy artyści jak Józef Czechowicz, Franciszka Arnsztajnowa, Józef Łobodowski – żeby wymienić tych głównych, najwybitniejszych reprezentantów środowiska literackiego.
Do rozwoju i popularyzacji młodych talentów przyczyniał się utworzony w Lublinie w maju 1932 roku Związek Literatów oraz licznie działające wówczas czasopisma – zarówno gazety codzienne, np. „Kurier Lubelski” na czele z Józefem Czechowiczem, jak i pisma kulturalno-literackie tworzone przez młodych twórców, np. lubelski „Reflektor” czy chełmska „Kamena”. Warto wspomnieć, że spośród członków redakcji „Reflektora” wyłoniła się, działająca pod tą samą nazwą co czasopismo, grupa literacka. Lubelscy literaci pozostawali przyjaciółmi także wówczas, gdy opuszczali rodzinne miasto.
O sile i pociągającej magii tamtego czasu świadczy chociażby to, że współcześni lubelscy twórcy nie stronią od nawiązań do lubelskiego dwudziestolecia międzywojennego; okres ten stał się inspiracją m.in. dla pisarza Marcina Wrońskiego.
Radio Akademickie UMCS powstało w 1953 roku w akademiku „Amor”. Od 1995 roku Radio Centrum jest obecne w eterze. Obecnie (2019) działa w ramach Inkubatora Artystyczno-Medialnego UMCS w budynku ACK UMCS Chatka Żaka.
Wybrane artykuły i publikacje autorstwa Alojzego Leszka Gzelli.
Dziennikarz, redaktor, publicysta i historyk prasy lubelskiej, autor książek o obronie Lublina w 1939 roku, taternik. Współzałożyciel Lubelskiego Klubu Rotary, pierwszy gubernator Rotary International na Polskę, Białoruś i Ukrainę.
Krajobraz jest obliczem środowiska, w którym żyjemy.
Na materialne dziedzictwo kulturowe miejscowości, w której żyjemy składa się cały dorobek materialny wszystkich pokoleń, jakie zamieszkiwały to miejsce. Są to zarówno układy przestrzenne miejscowości, jak też powstałe przez stulecia budowle i zastosowane w nich rozwiązania architektoniczne. Fundamentalne podstawy do opisu dziedzictwa kulturowego stwarza „Karta dziedzictwa kulturowego miejscowości”.
Jeżeli chcesz lepiej poznać i zrozumieć miejsce, w którym żyjesz, musisz zacząć odkrywać jego przeszłość – staniesz się w ten sposób Odkrywcą Pamięci.
Od początku okupacji Żydzi byli traktowani jako darmowa siła robocza. Różne instytucje niemieckie prowadziły łapanki, kierując ofiary do wykonywania doraźnych prac w miastach i na placówkach pracy w całym dystrykcie. Pierwsze obozy pracy dla Żydów w dystrykcie lubelskim niemieckie władze okupacyjne zaczęły tworzyć pod koniec 1939 roku. Robotników zatrudniano przy pracach melioracyjnych, budowlanych oraz w różnego typu warsztatach i przedsiębiorstwach, jak również majątkach ziemskich.
Na terenie dystryktu lubelskiego funkcjonowały getta tranzytowe a następnie getta szczątkowe. Stanowiły one etap pośredni eksterminacji ludności żydowskiej, poprzedzający wywiezienie do obozów zagłady w Bełżcu, Sobiborze i Treblince.
Naucz się opowiadać o świecie, który jest obok Ciebie. Dzięki opowiadaniom o innych ludziach, o ich losach, o miejscach w których żyją, dowiesz się także dużo o samym sobie. Każda opowieść jest formą porządkowania świata, nadawania mu sensu i formą budowania Pamięci. Dopóki opowiadany świat istnieje.
Sylwetki wybranych wychowanków gimnazjum lubelskiego w drugiej połowie XIX wieku.